Knuffelen is het spirituele handenschudden
In sommige kringen is het vrij normaal dat je mensen die je niet kent een knuffel geeft. Ik doe dat niet. Nooit. Hartstikke fijn dat je een ‘instant verbinding’ voelt als je iemands hartslag hebt gevoeld, maar ik bouw die verbinding liever langzaam op. Hallo.
Voordat ik mijn eigen grenzen begreep en respecteerde, dwong ik mezelf een tijdje om mee te doen met het kennismakingsgeknuffel, verbindingsgeknuffel en afscheidsgeknuffel. Iedereen deed het en ik voelde de sociale plicht om mee te doen. Er ging elke keer weer een rilling van afschuw door mijn lijf tijdens een knuffel met een volslagen vreemde. Ik voelde me helemaal niet fijn.
Huid
Hoe aardig, lief of wijs iemand zich ook gedraagt: je persoonlijke grenzen zijn als de huid om je lichaam. Die hebben een functie. En mijn persoonlijke grenzen laten gelukkig van zich horen als ik ze negeer of nog nooit eerder gevoeld heb. Maar voordat ik besefte dat ik iets goed deed met mijn afstandelijkheid, dacht ik een poosje dat ik iets verkeerd deed en dat er iets mis met me was. Waarom kon ik niet gewoon leuk meedoen met de groep, wat is er nou mis met een knuffel?
Oeps. Bijna had ik een gezond overlevingsinstinct op non-actief gezet om bij de groep te kunnen horen. Voor spiritualiteit moet je je openstellen. Maar ‘open’ kun je alleen op een gezonde manier zijn als je je ook kunt afsluiten wanneer dat nodig is. ‘Nodig’ betekent: wanneer je daar behoefte aan hebt.
Overlevingsinstinct … is dat niet wat overdreven?
Nee hoor. Spiritual predators knuffelen ook graag. Die begrijpen heel goed wat oxytocine doet met een mens. Als je eenmaal op dat niveau ‘verbonden’ bent is je gezonde, natuurlijke NEE voelen en ook daadwerkelijk nee zeggen als je daar behoefte aan hebt, veel lastiger.
‘Nee’ zeggen tegen seks die niet goed voelt.
‘Nee’ zeggen tegen workshops, oefeningen of rituelen die niet goed voelen.
‘Nee’ zeggen als er van je verwacht wordt dat je geld uitgeeft aan een fan-tas-tische workshop of cursus, als je dat geld eigenlijk niet kunt missen.
‘Nee’ zeggen tegen de groep die je eerst met zoveel liefde binnenhaalde in ‘je nieuwe tribe’, maar die je na een tijdje onder druk gaat zetten om deel te nemen aan hun politieke of activistische agenda.
LEZEN
Je grenzen niet zelf kunnen bepalen is niet spiritueel
Knuffelen is geen gebruik dat kan worden gekozen als norm voor een groep. Niet in de geschreven regels en niet in de ongeschreven regels. Knuffelen is ten allen tijde en in ieder uniek moment een persoonlijke keuze die je maakt op basis van je behoeftes en gevoelens van dat moment.
Signalen van je lichaam en geest
Wanneer je lichaam verkrampt als iemand in je persoonlijke ruimte komt. Wanneer je weerstand, angst of boosheid voelt opkomen. Wanneer je op basis van geur, intuïtie, een weerstand tegen een bepaald persoon, of simpelweg je bui van dat moment een stap achteruit zou willen zetten.
Elk mens heeft andere knuffelgrenzen.
Ik ben gek op knuffelen. Maar niet met vreemden. Deels omdat dat bij mijn persoonlijkheid past, en deels omdat ik weet dat mensen makkelijker te kneden en manipuleren zijn als er geknuffeld wordt, en dat wordt in sommige gevallen doelbewust misbruikt.
Vreemden moeten eerst mijn vertrouwen winnen.
Dat kost tijd.
Als mensen hier moeite mee hebben en het zien als on-spiritueel of negatief gedrag of ‘niet leuk meedoen’ … dan laten ze me meteen iets belangrijks zien. Ze begrijpen niet hoe belangrijk en gezond persoonlijke grenzen zijn.
Hoe zit dat bij jou?
Voel je je eigen knuffelgrenzen? Heb je een duidelijke JA en een duidelijke NEE? Geef je er gehoor aan, ook als iedereen om je heen andere keuzes maakt? Of knuffel je mee, omdat je denkt dat het hoort, omdat je mensen niet wilt teleurstellen, of omdat je bang bent om niet bij de groep te horen?